دوگانه کاذب: آموزشگری و پژوهشگری

با نام خدا

دوگانه کاذب: آموزشگری و پژوهشگری

False dualism: professorship and scholarship

این یادداشت ها مربوط یه بحثی است که با عنوان استاد آموزش پژوه در جمع نخستین گروه از اعضای هیات علمی که جذب دانشگاه فرهنگیان شده اند و در یک دوره بالندگی حرفه ای شرکت کرده بودند ارایه شد. در این بحث کوشش کردم مفهوم را تبیین کرده و، مهم تر از آن، اختصاصات آن برای اعضای هیات علمی دانشگاه فرهنگیان با ماموریت ویژه تربیت معلمی اش مورد بررسی قرار دهم.

۳۰/۱۰/۱۳۹۴

تهران- دارالفنون

پرسش اصلی: ما دانشگاه آموزشی هستیم یا پژوهشی؟ استاد آموزشی هستیم یا پژوهشی؟… پاسخ: استاد آموزش پژوه یا با ماموریت آموزش پژوهی(  Professorial scholarship)

 (((ما دانشگاهی آموزش محور هستیم که وظیفه داریم پژوهش در حوزه آموزش را در دستور کار “اول”  – و البته نه انحصاری- دانشگاه و استادان قرار دهیم و با تولید دانش آموزش، وظیفه تربیت معلمی خود را با تکیه به این پشتوانه دانشی به شکل موثرتری انجام دهیم)))
…. داستان نسبت میان دانش و روش( آموزش) ، نسبت راکب با مرکب است…. هیچکدام بدون دیگری بکار نمی آید و بدرد نمی خورد…. دانش ارزشمند رشته ای همان راکب است و مجموعه کنش اکنش ها( روش ها) که با هدف انتقال و کمک به یادگیری موثر مورد استفاده قرار می گیرد مرکب است…. باید این معنا درک شود که هر دو موضوعیت دارند. آنچه مورد غفلت قرار می گیرد موضوعیت دانشی داشتن روش است که باید مورد توجه قرار گیرد.
… جنبه دیگر توجیه کننده این راهبرد: ما در ck  و در اموزش سایر بخش های برنامه درسی باید به تقویت بنیه دانش میان رشته ای pck بینجامد… “رسالت اصلی پژوهشی دانشگاه تولید دانش ارزشمند میان رشنه ای آموزش است.”
…. جنبه دیگر توجیه کننده این راهبرد پژوهشی: استادان دانشگاه فرهنگیان باید نماد و مثال انعطاف و خلاقیت در روش باشند و بدین ترتیب اثر ضمنی و ماندگار بر آینده حرفه ای مخاطبان خود بگذارنند… تربیت معلم فکور/ پژوهنده، استاد فکور/پژوهنده  می طلبد، استاد فکور به رساترین شکل که در عمل اموزشی او منعکس ست، عمل فکورانه را ترویج می کند. استادی که واجد این خصوصیت نیست هم تلاش های دانشگاه را براحتی خنثی می کند
…. جنبه توجیهی دیگر: آموزش پژوهی در هیچ دانشگاه دیگری وجهه همت نیست… باید تولید کنیم، پیشتاز باشیم و صادر کنیم…عمل طبق این راهبرد در ایران ما برای دانشگاه فرهنگیان “واجب کفایی” است…بسیار هم از دنیا در این زمینه فاصله داریم…  البته در ایین نامه ارتقاء،  “استاد سرامد آموزشی” دیده شده است اما تا بحال کسی از این مسیر ارتقاء نگرفته ( شاید یک دلیل آن فهم نادرستی است که درباره استاد سرامد آموزشی وجود دارد، گویی با پژوهش نسبتی ندارد!!!!… ما با تبیین مفهوم “استاد آموزش پژوه”   معنای درستی از سرامدی در آموزش را منتقل می کنیم که هیچ مباینتی با وظیفه پژوهشی داشتن استاد هم ندارد
….آموزشگری و پژوهشگری( استاد آموزش پژوه)… خلق دانش آموزش رشته و دربافت “پتنت آموزشگری“
…. مدل ها؟  کنش پژوهی، درس پژوهی،…..
….مشارکت در “نهضت ترجمه” هم می تواند وجه قابل قبولی از این انتظار باشد
… ژورنال های تخصصی آموزش رشته برای انعکاس این یافته هاست