دکتر مهرمحمدی در نشست انتظار جامعه از دانشگاه فرهنگیان

دکتر مهرمحمدی درنشست انتظار جامعه از دانشگاه فرهنگیان:
تربیت معلم با کیفیت، بنیادی ترین تعهد دانشگاه فرهنگیان نسبت به جامعه است

پانزدهمین نشست علمی-تخصصی با موضوع “جامعه چه انتظاری از دانشگاه فرهنگیان دارد؟ چرا؟ ” با حضور دکتر مهر محمدی سرپرست دانشگاه فرهنگیان، دکتر داوری اردکانی رییس فرهنگستان علوم و عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی و جمعی از دانشجومعلمان به همت معاونت پژوهش و فناوری دانشگاه و مرکز آموز عالی شهبد باهنر عصر چهارشنبه (۳خردادماه) در تالار فرهنگ برگزار شد.

در این نشست دکتر مهرمحمدی ضمن سخنانی با طرح این پرسش که “انتظار چیست” گفت: این پرسشی ویژه دوره تکوین نهاد هاست، پرسش از پاسخگویی یا accountability نهاد در قبال جامعه است.

وی ادامه داد: دانشگاه بعنوان یک نهاد اجتماعی، باید پاسخگوی انتظارات باشد؛ پس باید صداهای مختلف را شنید و به روایت های مختلف بها داد. من هم یک صدا دارم که به شما عرضه می کنم.

سرپرست دانشگاه فرهنگیان در ادامه به پاسخ خود به پرسش طرح شده پرداخته و تربیت معلم با کیفیت( نسلی جدید از معلمان با توانمندی های طراز سند تحول و اقتضائات عصری) و نه پاسخگویی به کمیت معلم مورد نیاز به هر قیمت، را مورد توجه قرار داد و در توضیح این امر گفت: دانشگاه قرار است زمینه تحول در آموزش و پرورش را فراهم سازد و از این طریق در توسعه فرهنگی، علمی، اقتصادی و اجتماعی کشور نقش موثر و مولد ایفا کند. به دیگر سخن، بدون ملاحظه “بنیادی” کیفیت، تاسیس دانشگاه نه تنها به اتفاقی پوچ و بی خاصیت تبدیل می شود بلکه حتی شاید خطرناک و آسیب زننده نیز ارزیابی شود.

دکتر مهرمحمدی در ادامه به سه نتیجه از ملاحظات تربیت معلم، پرداخت و گفت: نتیجه اول مترتب بر ملاحظه بنیادی کیفیت: دوگانکی در عین یگانگی در تربیت معلم است؛ تربیت مستقیم بلا واسطه بخشی از نیاز و تربیت غیر مستقیم با واسطه بخش باقیمانده نیاز( یعنی ارج نهادن به مشارکت و دست کشیدن از حکم منع ورود دیگر نهاد ها) را تامین کند. البته این مشارکت ضمن هماهنگی کامل با سیاست ها و پذیرفتن نظارت راهبردی دانشگاه فرهنگیان باید اتفاق بیفتد. اقتضای توجه ویژه به آرایش درونی دانشگاه یا قایل بودن به مجال برای ساخت از درون طبق استانداردهای جهانی نیز همین است. چون دانشگاه ها( منجمله دانشگاه فرهنگیان) با قاعده “کن فیکونی” دانشگاه نمی شوند، امری تدریجی است و زمان می برد.

وی با اشاره به نتیجه دوم مترتب بر ملاحظه بنیادی کیفیت، اظهار کرد: نتیجه دوم مترتب بر ملاحظه بنیادی کیفیت؛ یک دوگانه دیگر در تربیت معلم است. تمرکز بر کارکرد تخصصی تربیت معلم( حوزه میان رشته ای تربیت حرفه ای) و پرهیز از صرف منابع برای ارایه دانش تخصصی( رشته ای) در دانشگاه فرهنگیان مورد نظر است که باز هم قهرا پای مشارکت و تقسیم کار، با مبنایی دیگر، به میان می آید.

دکتر مهرمحمدی با اشاره به اینکه توجه به تجربه دانشگاه سابق تربیت معلم نیز از منظر دوگانگی در کارکردها مفید است گفت: در این دوگانگی، جایگاه درجه دوم به کارکرد تربیت معلم داده شد و لذا حق آن ادا نشد. یکی از تبعات قهری این اتفاق هم درجا زدن کشور در اندیشه ورزی و اندیشه زایی در حوزه تربیت معلم بود. تا جایی که رفته رفته وجاهت آکادمیک این کارکرد از میان رفت و مانند یک “زایده” از پیکر دانشگاه زدوده شد و دانشگاه تربیت معلم به دانشگاه خوارزمی تبدیل شد.

وی در بخش دیگر سخن خود، به بیان مطلب پبرامون نتیجه سوم مترتب بر ملاحظه بنیادی کیفیت باز هم به عنوان یک دوگانه دیگر در تربیت معلم پرداخت و گفت: دانشگاه فرهنگیان باید عقل منفصل تربیت معلم کشور نیز باشد( که هیچ وقت نداشته ایم). یعنی توسعه نظری تربیت معلم را به مثابه یک مساله آکادمیک مستقیما پی بگیرد و از سوی دیگر، این پیام مهم را که تربیت معلم یک قلمرو پیچیده شایسته پژوهش و نظرورزی است به جامعه نخبگان و پژوهشگران نیز برساند.

سرپرست دانشگاه تاکید کرد: لازم است دیالکتیک نظر و عمل شکل بگیرد تا پرکتیس در تربیت معلم را به پرکسیولوژی تبدیل کند. این اتفاق شرط تعالی عمل تربیت معلم در کشور است که از این نظر نسبت به کشورهای پیشرفته عقب افتادگی داریم. این هم جلوه ای دیگر از مشارکت ( در تولید اندیشه) را در بطن خود دارد.

وی در پایان و در جمع بندی سخنان خود گفت: بر سه نتیجه مترتب بر ملاحظه بنیادی کیفیت، نوعی طلب مشارکت نهفته است. جالب است بدانیم تبیین های دیگر از انتظار جامعه چه اشتراکات و چه افتراقاتی با این نگاه دارد.