برای مراسم یادبود بهنام( بِه نام) کیا، معلم خیر و زیبایی
مدیرکل اسبق فرهنگی دانشگاه فرهنگیان
اول شهریور ۱۳۹۸
_____________________________
✔️ ان الموت الذی تفرون منه فانه ملاقیکم ثم تردون الی عالم الغیب والشهاده فینبیکم بما کنتم تعملون (جمعه، آیه ۸)
✔️احب الناس الی الله، انفعهم للناس… خدوم ترین شما محبوب ترین نزد من است.
______________________________
کیا تنها “بِه” نام نبود، که بِه مرام و بِه منش و بِه کیش و بِه رفیق بود و بسی بِه ها دیگر که می توان به این یار سفرکرده نسبت داد، با او جور بود و نشانه هایش را می شد در او نشان داد.
هنرمندی و زیبا شناسی و زیبا پسندی هم یکی از جلوه های حیات او بود که در آن نیز جزو بِه ترها بود و آثار با ارزشش هر ناظری را نه تنها به تحسین و تعظیم و امیداشت که مخاطب را با نوعی حس آمیخته با غبطه درگیر می ساخت. نمی دانم هنر فاخر خوشنویسی از او موجودی فاخر ساخته بود یا این موجود فاخر بطور طبیعی به این عرصه پر جاذبه و تعالی بخش کشانده شده بود. هرچه بود، این دو، غایت تناسب و هارمونی با یکدیگر را به نمایش می گذاشتند. این تناسب سبب شده بود کیا بتواند نشانه های زیبای بس ارزشمندی را خلق و از خود به یادگار بگذارد. البته یادگاری های کیا تنها از این دست و از نوع محسوس و ملموس نیستند. میراث نامحسوس یا همان خاطرات خوب از او در ذهن و ضمیر معاشران چنان نقش بسته است که شاید بسیاری ترجیح بدهند او را در قاب خاطرات به یاد بیاورند تا در قاب آثار خوشنویسی او.
بدین سان باید گفت کیا در سرای باقی دست خالی نیست. نیکی ها و حسنات قابل توجهی در این عمر کوتاه جمع کرد که انشاءالله در درگاه رب رووف و رحیم به بهترین قیمت که حشر با اولیاء و انبیاء است خریداری خواهد شد. امین.
